nie_możliwe#2

Realizacja NIE_MOŻLIWE#2 to próba przywołania sytuacji zagubienia człowieka w przestrzeni obcej, nieprzyjaznej, czy nawet wrogiej. Sytuacji, w której człowiek pozbawiony stałych punktów odniesienia traci tzw. grunt pod nogami. Kiedy stałe spostrzeżeniowe zostają zakłócone i poddane pod wątpliwość, stajemy się niepewni i bezradni wobec nieznanego.

Przy intensyfikowaniu tych odczuć wydaje się, że grawitacja przestaje działać. Odczucie podobne lewitacji może wyrwać nas z „tu i teraz” i przenieść do wieczności.

Ta niemożliwa fizycznie przestrzeń, dzięki iluzji, ma szansę zaistnieć.

Przestrzeń umysłu, choć nieuchwytna i trudna do zdefiniowania, często okazuje się o wiele bardziej sugestywna od tej rzeczywistej, fizycznie namacalnej.

Konstruując przestrzeń NIE_MOŻLIWĄ zastanawiam się: może to właśnie ona jest najbardziej możliwa?

Realizację w Galerii Manhattan nieco zmodyfikowałam, aby jeszcze bardziej wzmocnić odczucie lewitacji znajdującego się wewnątrz widza.

Pomieszczenie zostało wyciemnione, a rysunek widoczny był dzięki luminescencyjnej farbie świecącej w ciemności. Co pewien czas zapalane na chwilę światło doładowywało blednącą w ciemności farbę luminescencyjną, jednocześnie ukazując prawdziwy charakter wnętrza.