on/off

Materią tej instalacji jest światło i jego brak w postaci wyciemnionej, piwnicznej przestrzeni galerii. To w tej nierozpoznawalnej pustce światło może ujawnić gęstość mroku. Widz może poczuć się nieswojo. Ponieważ nie rozpoznaje otoczenia – wyostrza zmysły. Gęstość mroku łączy z dźwiękiem szumu. Próbuje za pomocą widzialnego rysunku białej włóczkowej linii znaleźć odległości, rozpoznać nierówne klepisko piwnicy i dochodzi do lustrzanej ściany.

W drugim pomieszczeniu tytułowy on/off to dwa neony opisujące potencjalną sytuację, sprowadzoną do włączania i wyłączania światła, ale nie tylko…

Włączam i wyłączam rzeczywistość widzialną.

Co pozostaje?

Od kilkunastu lat buduję instalacje, funkcjonujące dzięki stałemu dopływowi prądu.

Drobna usterka i nie ma instalacji, nie ma rzeczywistości widzialnej.

Przy montażu tej wystawy rozbił się neon i gdyby nie szybka pomoc producenta, praca nie zaistniałaby tym razem.

Kilka lat pasjonował mnie temat złudzeń, którym ulegamy. To co widzimy i co przeczuwamy, że widzimy. Dzisiaj wątpię w świat sprowadzany do widzialności. Bywa ona atrakcyjna, łatwa i nagminna – jednym przyciskiem palca możemy ją zyskać albo stracić.

Pozostający CIEŃ to rzeczywistość mentalna.