peregrynacje

Punktem wyjścia realizacji peregrynacje są błędy wynikające z naszej ograniczonej percepcji świata zewnętrznego.

Korzystając z modelu dziecięcej zabawki- kalejdoskopu, buduję obiekt , który zawieszam w poziomie, na wysokości oczu widza – metalowy kalejdoskop w kształcie ściętego ostrosłupa.

Węższą jego podstawę stanowi ekran projektujący film z podróży pociągiem, ukazujący oddalający się krajobraz. Film, zatrzymuje się, cofa., powtórnie wraca….podobnie jak w życiowej podroży w nieznane.

Wyświetlany film poddawany jest wielokrotnym, lustrzanym odbiciom tworząc we wnętrzu kalejdoskopu jeden spójny obraz kuli, tak sugestywnej, że przypomina widzianą z daleka planętę. Widz ma kłopot z rozpoznaniem, gdzie jest rzeczywisty obraz ( trójkatny ekran), a gdzie jego odbicia.

Zestawiając dwa przeciwieństwa (obraz rzeczywisty i jego lustrzane odbicie) znajduje się uderzające podobieństwo, a nawet pozorną identyczność. Co jest więc rzeczywiste? Gdzie leży granica między przeciwieństwami? Czy granica fizyczna jest również mentalną?

Wrażenie potęguje się przy multiplikacji obrazów powodując jeszcze większą niepewność wobec odbieranych wrażeń wzrokowych.